Σε τί κατάσταση μπορεί να περιέλθει ένας άνθρωπος, όταν αρχίσει η κατάβασή του στην κόλαση; Και τί, ακριβώς, είναι η κόλαση; Σε αυτά τα ερωτήματα απαντάει ο Περουβιανός Σαντιάγκο Ρονκαλιόλο στο βιβλίο του "ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΠΡΙΛΗΣ", η υπόθεση του οποίου εκτυλίσσεται στο Αγιακούτσο του Περού, την πόλη, που θεωρούνταν η έδρα της οργάνωσης "ΦΩΤΕΙΝΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ". Πρωταγωνιστής είναι ο Αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών Φέλιξ Τσακαλτάνα Σαλντίβαρ, ένας διαζευγμένος, τυπολάτρης, "στεγνός" και μοναχικός άνθρωπος, ο οποίος εργάζεται στο Αγιακούτσο, την πόλη, που θεωρούνταν έδρα του Φωτεινού Μονοπατιού. Η ανακάλυψη ενός ακρωτηριασμένου και απανθρακωμένου πτώματος θα ξυπνήσει μέσα του μνήμες από τις δεκαετίες του '80 και του '90, όταν κορυφώθηκε η δράση του Φωτεινού Μονοπατιού και όλη η χώρα βρέθηκε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Οι έρευνές του για την ταυτότητα του νεκρού και τα αίτια του θανάτου του πέφτουν πάνω στην άρνηση των αρχών της πόλης να δεχθούν ότι η εν λόγω οργάνωση έχει εκ νέου δραστηριοποιηθεί, καθόσον η χώρα έχει αρχίσει να συνέρχεται από τον εμφύλιο πόλεμο και οι στρατιωτικοί να παραγκωνίζονται, προκειμένου οι πολιτικοί να αναλάβουν τις τύχες του Περού. Και ενόσω ο Τσακαλτάνα αρχίζει να ξαναζεί τον έρωτα με μια κοπέλα ινδιάνικης καταγωγής, χωρίς, όμως, να μπορέσει να ξεκολλήσει από το φάντασμα της νεκρής μητέρας του, με τις φωτογραφίες της οποίας καθημερινά συνομιλεί, η κάθοδός του στην κόλαση αρχίζει. Τα πτώματα πληθαίνουν, όλα τους έχουν κάποιο άκρο ακρωτηριασμένο και, κυρίως, όλα τους, εκτός από το πρώτο, είχαν συναντηθεί εν ζωή με τον Τσακαλτάνα κατά τη διερεύνηση της υποθέσεως. Και το σκοτεινό παρελθόν τόσο της χώρας όσο και του ίδιου του Τσακαλτάνα ξυπνούν.
Γραμμένο με ιδιαίτερο νεύρο το βιβλίο απαιτεί μια γνώση του πρόσφατου παρελθόντος του Περού. Εν έτει 1980 και ενώ η χώρα ετοιμαζόταν για τις πρώτες προεδρικές εκλογές, ύστερα από αρκετά χρόνια δικτατορίας, η οργάνωση "ΦΩΤΕΙΝΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ" έκανε την εμφάνισή της. Με μαοϊκές καταβολές και αρχηγό του τον Αμπιμαέλ Γκούζμαν, καθηγητή φιλοσοφίας, ξεκίνησε ως ακραία πτέρυγα του Κομμουνιστικού Κόμματος του Περού και αποσχίστηκε από αυτό την εποχή, που ξεκίνησε τη δράση του, αν και συνέχισε να εμφανίζεται ως Κομμουνιστικό Κόμμα του Περού στις προκηρύξεις ή τα όποια μηνύματά του. Η δράση του επικεντρώθηκε στις αγροτικές περιοχές, ως, επίσης, στη ζούγκλα της χώρας και αρχικά είχε κερδίσει την υποστήριξη των αγροτών με το πρόγραμμα, που υποσχόταν. Ωστόσο, η αδυναμία του να αντιμετωπίσει τον καλύτερα οργανωμένο στρατό της πολιτείας, η βαναυσότητα, με την οποία επεδίωξε να επιβληθεί στους αγροτικούς πληθυσμούς αλλά και η αποτυχία του να ανεύρει ισχυρά ερείσματα στις πόλεις του Περού, κατεδίκασε το κίνημα αυτό σε αποτυχία. Την ίδια εποχή, ο επίσημος στρατός του Περού ανέλαβε δράση ενάντια σε όποιους πίστευε ότι συνεργάζονταν ή έστω υποστήριζαν το Φωτεινό Μονοπάτι. Η δράση των δύο πλευρών είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς και αγνοουμένους πολίτες, οι περισσότεροι από τους οποίους ετάφησαν σε ομαδικούς τάφους, και κάποιες σποραδικές εμφανίσεις των υπολειμμάτων του Φωτεινού Μονοπατιού, κυρίως στις δυσπρόσιτες περιοχές του Περού.
Ο Ρονκαλιόλο παραθέτει αρκετά ιστορικά στοιχεία στο βιβλίο του, ώστε ο αναγνώστης να κατατοπιστεί επαρκώς για την πρόσφατη ιστορία του Περού. Οι χαρακτήρες του βιβλίου και η διαμάχη ανάμεσα στις ένοπλες δυνάμεις και τους πολιτικούς για τη νομή της εξουσίας δίδονται με πειστικότητα και πληρότητα από το συγγραφέα και το ίδιο συμβαίνει και με την περιγραφή της κατάστασης του μετεμφυλιακού Περού, όπου οι ένοπλες δυνάμεις παλεύουν να κρατήσουν την εξουσία στα χέρια τους, ενώ οι πολιτικοί δείχνουν μετά τη νίκη τους επί του Φωτεινού Μονοπατιού να έχουν το πάνω χέρι. Ο ρυθμός είναι ταχύς και συμπαρασύρει τον αναγνώστη στην κάθοδο του πρωταγωνιστή στην κόλαση και την καταστροφή του.
Το μυθιστόρημα επικεντρώνεται στη σύγχυση του πρωταγωνιστή, όταν διαπιστώνει ότι οι βάρβαρες μέθοδοι, με τις οποίες το "ΦΩΤΕΙΝΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ" βασάνιζε και εκτελούσε τους αιχμαλώτους του, ελάχιστα απείχαν από τις αντίστοιχες τακτικές του τακτικού στρατού του Περού. Η επιθυμία του να μείνει πιστός στο καθήκον τον φέρνει σε σύγκρουση αρχικά με τους επίσημους φορείς, ενώ, όταν αυτοί αργότερα τον πλησιάσουν, αυτός διστάζει να συνεργαστεί μαζί τους διαισθανόμενος ήδη τη σύγχυση που επέρχεται. Το τραγικό τέλος του ήρωα και η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας έρχεται με τη διαπίστωση ότι ουδείς υπήρξε ειλικρινής μαζί του και όλα τα θύματα (εκτός από το πρώτο) έχασαν τη ζωή τους, επειδή ήλθαν σε επαφή μαζί του.
Ένα πραγματικά δυνατό μυθιστόρημα γραμμένο με επιδεξιότητα, που διαβάζεται απνευστί και συναρπάζει με την εναλλαγή της αγριότητας με την προσπάθεια του κεντρικού ήρωα να βρει κάποιο σκοπό στη ζωή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου